Lombard Oriental Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa bresàna moderna.


La lèngua albanéza (nòm natìf gjuha shqipe /ˈɟuha ˈʃcipɛ/) l'è 'na lèngua parlàda de quàze 6 miliù de persùne suratöt en Albania (3.200.000 endèl 1989), Kosovo: 1.743.911 endèl 2000), Montenegro (50.000 endèl 2000), Macedonia (600.000 endèl 2002), ma gh'è apò de le ótre comünità ètniche de albanés a 'ndèle ótre àree geogràfiche d'Europa e zòne dei Balcàni compàgn de la Grecia (160.000 endèl 2000-2002), Romania, Croàsia, isé cóme ótre comünità de la diàspora en Italia (80.000 parlàncc Arbëreshë endèl 1963), Scandinavia (250.000-300.000), Germania (350.000-430.000), Svìsera (250.000-320.000), Gran Bretàgna (90.000-150.000) e Amèrica (500.000-600.000). L'Albanés l'è lèngua uficiàl en Albania, en Kosovo e en Macedònia.

Clasificasiù Modifega

L'albanés el fa part de la faméa linguìstica indoeuropèa, ma la filiasiù l'è mìa ciàra del töt. Le ipòtezi piö probàbii le dis che el pödarès derivà del Ilìric o éser emparentàt col antìco Daco-Tracio.

Varietà Modifega

I du dialècc parlàcc al dé d'encö, el Tósco (Toskë) e 'l Ghégo (Gegë), i fa part d'en ragrupamènt linguìstic piö grànt. Le lèngue parlàde endèn quac ìzole linguìstiche 'ndèl'Italia del sud e 'n Grécia le vé del tósco e le sömearès emparentàde cól dialèt de la Çameria, che l'è 'na regiù sitüàda 'ndèl sud de l'Albania.

Del pónt de vìsta geogràfic, i dialècc riferìbii al Ghégo i è parlàcc endel nòrt de l'Albania e 'ndèl Kosovo, envéce chèi riferìbii al Tósco i è parlàcc endèl sud. La lìnea de cunfì tra le dò parlàde l'è cunsideràda el fiöm Shkumbini che 'l tàja piö o méno en dò pàrcc l'Albanìa. L'Albanés uficiàl del dé d'encö, l'è bazàt suratör söl Tósco.