Fara (Lungubard)
(Rimandad de Fara (Longobàrcc))
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
La Fara l'éra ön insèma de famée longobàrde piö o méno 'mparentàde 'ntra de lùre che stàa a la bàze de l'organizasiù sociàl e militàr del pòpol dei Longobàrcc.
La paròla Fara la g'ha lasàt divèrse tràse 'ndèla toponomàstica de l'Itàlia setentriunàla, per ezèmpe:
- Farä, cümü de la pruìnsa de Nuàra.
- Fara Gera d'Ada, ciamàda ach adóma Fara, cümü de la pruìnsa de Bèrghem.
- Fara, cümü de la pruìnsa de Bèrghem.
- Fara, cümü de la pruìnsa de Vicènsa.
- Fara de Soligo, cümü de la pruìnsa de Trevìs.
- Fara d'Alpago, cümü de la pruìnsa de Belü.
- Fara Basiliana, ol vècc nòm de Basian cümü de la pruìnsa de Milà.
- Fara, località 'n cümü de Bèrghem, 'n de la sità ólta.
- Cassina Farga[1], località 'n cümü de Seves, de la pruìnsa de Mónza
Ma apò a 'n chèla de la bàsa Itàlia 'ndoche s'ìa stabilìcc i dücàcc longobàrcc de Spoléto e Benevento:
- Fara in Sabina, cümü de la pruìnsa de Rieti.
- Fara San Martino, cümü de la pruìnsa de Chieti.
- Fara Filiorum Petri, cümü de la pruìnsa de Chieti.
Riferimèncc
Modifega- ↑ www.storiadimilano.it - Storia de San Péder Màrter; nòta 1: «“Castrum Faroa”, oggi conosciuta come Cascina Farga, fu un antico avamposto militare longobardo che appartenne prima ai benedettini di San Simpliciano di Milano e dal XII secolo alle monache di San Vittore di Meda»
(in lombard: «“Castrum Faroa”, incö cugnussuda cume Cascina Farga, l'è staa un antich avampost militar longobard che l'è partegnüü ind un prim temp ai benedetin de San Simpliciano de Milan e del XII secul ale monaghe de San Vittore de Meda.»)