Jacopo de Varagine
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
Ol beàt Jacopo de Varagine (Varazze, 1230 – Zena, 1298) l’è stacc ü frà domenicà, ü di predicadùr piö ‘n gàmba del sò tép e ü di piö 'mpurtàncc scritùr de stòrie de sancc de töt ol medioéf.
Nasìt intùren al 1230 a Varazze, alùra ciamàda Varagine, zamò in del 1244 l’è dientàt frà domenicà e 'l s'è metìt a fà 'l insegnànt de teologéa, pò in del 1265 l’è dientàt priùr del convènt de Zena, dal 1267 al 1285 l’è stacc pruinciàl del sò ùrden per la Lombardìa e ‘n del 1292 l’è dientàt èscof de Zena.
Del sò laurà de predicadùr ‘l na rèsta memòria in d’öna quach di sò scricc, cioè i Sermones de sanctis, Sermones dominicales, Sermones quadragesimales e ach in del Liber Marialis. L’à scricc ach ol Chronicon januense che ‘l cönta sö la stòria de la sità de Zena da quando l’è nasìda ‘nfìna al 1295, ma ‘l sò laurà piö ‘mportànt l’è de sigür la Legenda Aurea, che l’è l’òpera de agiografìa piö cognusìda de töt ol medioéf, tat l’è stàcia tradüzìda in töcc i vulgàr del tép e l’è öna miniéra de ‘nformasiù sö la éta di sàncc.