Piéf (Manèrba)

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Chèll articòl ché l'è adóma ü sbòss. Se vóter sì bù de mètega dént vergót de piö, preocüpès mia e próega. Issé de ìga ön'idéa de töcc i óter sbòss, ardì qé.

Chèlla us ché la gh'ha mia di foncc o i è tròp póche. Per piasér, zónta di fóncc a la us. Issé de ìga ön'idéa di ótre us senza fóncc, ardì ché.

La Piéf, (nòm uficiàl en Italià: Pieve Vechia) l'è 'na frasiù del cümü de Manèrba, en pruvìncia de Brèsa.

El nòm del paés el fà riferimènt a la piéf come edifìcio e istitusiù religiùza, difàti la céza de la Piéf de Manèrba, dedicàda a Santa Maria l'è stàda l'istitusiù religiùza de riferimènt de la Valtènezi per töt el Medioévo. La dèdica a Santa Maria la fà iputizà 'n urìgin entùren al sècol VI o VII e la legènda del plebà Ermoaldo, che per dimustrà la sò santità el g'harès caminàt sö le àive del lach, la pöl vése colocàda entùren al sècol VII. 'Na bóla del papa Eugenio II del 1145 la reconós le dependènsa de chèsta piéf a la Diòcezi de Verùna, apartenènsa che l'è mai cambiàda 'nfìna ai nòscc dé.