Piedeldòs

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Chèll articòl ché l'è adóma ü sbòss. Se vóter sì bù de mètega dént vergót de piö, preocüpès mia e próega. Issé de ìga ön'idéa de töcc i óter sbòss, ardì qé.

Chèlla us ché la gh'ha mia di foncc o i è tròp póche. Per piasér, zónta di fóncc a la us. Issé de ìga ön'idéa di ótre us senza fóncc, ardì ché.

Piedeldòs, (en Italià: Piedeldosso) l'è 'na frasiù del cümü de Gösàch, en pruvìncia de Brèsa. L'è giöna de le contràde che fùrma el cèntro stòrich e aministratìf del paés e se pènsa che la sàpe il nùcleo uriginàre entùren al qual s'è furmàt col pasà del tép töt el paés.

L'abitàt l'è colocàt sö la stràda che và sö 'nvers el Pas de la Forsèla, vìa de comünicasiù principàl che colegàa la part orientàla de la Franciacürta co San Vigìlio e la bàsa Val Trompia.

Piedeldòs l'è séde de l'antìca piéf, dedicàda a Sànta Marìa Asùnta (cunusìt de la zét del pòst apò col nòm de "céza dei mórcc"), e che gh'è stat istitüìt zamò 'ndèl sècol VIII. La consèrva 'n pülpet de urìgin longobàrda stüdiàt e cunusìt col nòm de "pülpet de Mayorans" (o "Mavioranus").

Riferimèncc

Attilio Mazza, Il Bresciano - Volume II. Le colline e i laghi, Bèrghem, Editur Bortolotti, 1986.