Pipino de Herstal
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
Pipino de Herstal, ciamàt apò Pipino II o Pipino 'l Zùen (Herstal, entùren al 640 – Jupille (encö en Bèlgio), 16 de dezèmber del 714), l'è stat el Magiurdòm de Austrasia a pàrter del 680 presapóch, (mórt de Wulfoaldo), enfìna al 714. Prìma difensùr de l'autonomia austrasiana cùtra i magiurdòm de palàs de la Neustria e pò, dòpo la batàia de Tertry, del 688 l'è stat prumutùr de la reünificasiù dei régn dei Franch, sóta 'l goèrno de magiurdòm ünech. L'ìa el bubà de Carlo Martel.
Matremóne e desendènsa
ModifegaEntùren al 670, Pipino el gh'ìa spuzàt Plectrude — che l'anònim che g'ha portàt en nacc el crònica del Fredegario el gh'ìa definìt nobile e de bé — che al g'ha dat du fiöi
- Drogone (?- mars del 708), magiurdòm de palàs de la Burgundia[1] e duca de Champagne
- Grimoaldo (?- bril del 714), magiurdòm de palàs de la Neustria e eréde del Pipino.
Poch prìma del 690, Pipino el s'è spuzàt per la segónda ólta, en cundisiù de bigamia, che 'n quàch crunìsta i cunsìdera cuncubinàt, có Alpaide che la g'ha dat en fiöl[2]:
- Carlo piö tàrde ciamàt Martel (ca. 690- bril del 714), magiurdòm de palàs de töcc i régn dei Franch.
De 'na cuncubìna che se conós mìa gne nòm gne stìrpa, Pipino el g'ha ìt en óter fiöl[3]:
- Childebrando, cónt de Borgogna e duca de Proensa, che l'è stat giü dei crunìsti che g'ha cuntinuàt l'èòpera del Fredegario, e che de 'na spùza de la quàla se conós gne nòm gne stìrp, el g'ha ìt en fiöl[4]:
- Nibelungo, che g'ha portàt en nacc le cròniche de sò pàder come cuntinuadùr de Fredegario.
Riferimèncc
Modifega<references>
- ↑ (LA) Annales Mettenses, pag 16
- ↑ Fredegario, Fredegarii scholastici chronicum continuatum, Pars prima, auctore anonymo, CIII
- ↑ Fredegario, Fredegarii scholastici chronicum continuatum, PARS TERTIA, AUCTORE ANONYMO AUSTRASIO
- ↑ Fredegario, Fredegarii scholastici chronicum continuatum, PARS TERTIA, AUCTORE ANONYMO AUSTRASIO, CXVII