Aldo Cibaldi

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Aldo Cibaldi (Salàdega, 15 de löi del 1914 – Gösàch, 1995) l'è stat en poéta e scritùr bresà.

Biografìa

L'è cunusìt come giü dei piö 'mportàncc poéti 'n dialèt bresà ma 'l s'è ocupàt apò de crìtica d'art, desègn de pipì e leteradüra per zùegn.

L'è nasìt a Salàdega 'ndóche sò pàder l'ìa dré a fà 'n mestér de frér e sò màder l'ìa nìda zó de Böegn, endóche i stàa de cà, per fàga 'na vìzita de 'n quach dé. L'è crisìt a Böegn, endèla àlta Àl Trómpia, paés al qual l'è restàt sèmper en gran ligàt e 'ndóche l'è stat apò a cunsigliér comünàl e asesùr. El g'ha ciapàt la làurea 'n Lètere a Türì e piö tàrde, 'n Filosofìa e Pedagogìa. A Böègn el g'ha cunusìt l'Àngel Canòssi col qual el g'ha ligàt amicìsia e col quàl ghe piazìa confrontàs quan che d'istàt el pasàa le férie 'ndèl sò pas de urìgin.

El g'ha 'nsegnàt a a Zara, en Dalmàsia, de 'ndóche 'l g'ha duzìt però scapà 'ndèl 1943 per vìa de le vicènde de la guèra. La sò Storia della letteratura per l'infanzia e l'adolescenza (Ed. La Scuola, Brèsa, 1967), ristampàda divèrse ólte, l'è stàda segnalàda al Premio 'Nternasiunàl de Caorle e premiàda de l'Ateneo de Brèsa.

L'è stat diretùr didàtich del cìrcol de Rezàt, el g'ha fondàt e dirigìt la Pinacoteca 'Nternasiunàla de l'Età Evolutìva (PinAC). Per le sò òpere 'n dialèt bresà, el g'ha insìt endèl 1947 el Prémio Àngelo Canòssi e 'ndèl 1952 el Premio G. Rosa.

El g'ha cüràt le vàrie edisiù del Melodia e Congedo del Canossi del quàl l'è cunsideràt l'érede spirituàl. Endèl 1962 e e 'ndèl 1968 el g'ha püblicàt, per le edisiù del Bruttanome, la racólta de poezìe 'n dialèt Bràze e burnìs, ristampàda pò amò 'ndèl ’78 a cüra de la librerìa Rezöla de Brèsa. L'è sotràt endèl cimitéro de Böegn, endèla capèla de la sò famìa.

El cümü de Böègn endèl 1995 el g'ha 'ntitulàt el Viàl de la circonvalasiù.

Ai 16 de óst del 2008 gh'è stat conferìt el prémio "ciclamino d'oro" a la memória.