Apostuj Capitel Düü

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Apostuj

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Düü

¹E quand l'è cumpii el dì de la Pentecost, eren tücc insèma al medemm lögh. ²E a l'impruista l'è vegnüü del cél un sun propi cuma un vént viulént che l'è purtaa, e l'ha impienii l'intréga cà due eren dree a setàss, ³e gh'hinn cumparii lénguv dividüü cuma de fögh e se punden sü ognidün de lur, ⁴e hinn impienii tücc de Spirit Sant e hann cumenzaa de parlà alter lénguv cuma 'l Spirit el gh'ha daa de parlà föra.
⁵E ghe staven de cà a Gerüsalèmm Giüdee, omen pi d'ogni naziún di quij suta 'l cél. ⁶E intanta che chèsta vus l'è sücessa, la fola l'è vegnüda insèma e hinn staa cunfundaa, perchè ognidün de lur el i ha sentii parlà in de la sua propia léngua. ⁷E hinn sbalurdii e hann meravejaa, disend: «Varda, tücc chèst che parlen hinn no Galilej?. ⁸E cuma ognidün de nümm el po sentì in di noster propi lénguv, in di quij sèmm nassüü? ⁹Part, Méd, Elamìtt e quij che stann de cà in de la Mesopotamia, in de la Giüdea, in de la Capaducìa, in del Punt e in de l'Asia, ¹⁰in de la Frigia e in de la Panfilia, in de l'Egitto e in di part de la Libia che hinn arént a Cirene, i Rumànn pelegrìnn, sia Giüdee che pruselìtt, ¹¹Cretés e Aràb, i sentum parlà in di alter lénguv i grand robb de Diu!». ¹²E hinn sbalurdii tücc e hinn perplèss, vün a un alter disend: «Che cossa 'l vör dì chèst?». ¹³E alter, sgugnand, hann dii che lur eren pièn de vin dulz.
¹⁴E despö d'avè stà in pee, Peder cunt i vündes l'ha levaa la sua vus e 'l gh'ha parlaa föra: «Omen Giüdee e tücc che stann de cà a Gerüsalèmm, che chèst el ve sia faa cugnussüü, e dee urègg a i mè paroll. ¹⁵Già che chèst personn hinn no ciuch cuma suponii, già che l'è l'ura tèrza del dì, ¹⁶ma chèst l'è chèll che l'era parlaa per mèzz del prufèta Giuèl:
¹⁷E 'l sarà in di ültim dì, el dis el Signúr,
che vujaruu del mè Spirit sü tüta la carna,
e i voster fiöö e i voster tús darànn prufezì,
e i voster giüìtt vedarànn visiún,
e i voster anziann insugnarànn sögn;
¹⁸e debún sü i mè sèrv mas'c e sü i mè sèrv fémn,
in di quij dì vujaruu del mè Spirit e darànn prufezì.
¹⁹E daruu meravèj in del cél sura,
e sègn sü la tèra suta,
sangh, fögh e vapúr de fümm.
²⁰El suu el sarà müdaa in de scür,
e la lüna in de sangh,
prima che 'l vén el dì grand e gluriús del Signúr.
²¹E 'l sarà che chissessìa 'l avarà invucaa 'l nomm del Signúr el sarà salvaa.
²²Omen Israelìtt, sentii chèst paroll: Gesü 'l Nazarén, un omm pruaa de Diu a vialter cun puténz, meravèj e sègn che Diu l'ha faa per mèzz de lü intra de vialter, cuma vialter medemm savii, ²³lü che l'è daa via per el cunsili determinaa e la prescénza de Diu per mèzz de la man di quij sénza lég, avii mazaa inciundandul a la crus, ²⁴che Diu l'ha levaa sü, despö che l'ha deslenguaa i dulúr de la mort, degià che l'era no pussibil che lü l'en füss tegnüü. ²⁵Già che 'l David el dis de lü:
Huu metüü 'l Signúr denanz a mì per semper,
perchè l'è a la mia driza, perchè mì füssi minga scurlii.
²⁶Per chèst el mè cör l'è staa cuntént e la mia léngua la gh'ha avüü letizia,
e ancamò anca la mia carna la starà de cà in de la speranza,
²⁷perchè te bandunaree minga la mia anema in de l'Ades,
né te daree che 'l tò sant el veda curüziún.
²⁸Te m'hee faa cugnussüü i vì de la vita,
te m'impienaree de letizia cun la tua fàcia.
²⁹Omen fradèj, degià che l'è permiss de dì cun cunfidénza a vialter sül patriarca David che l'ha mort e l'è staa suteraa, e 'l sò sepulcru l'è intra nümm fin a chèst dì. ³⁰Dunca, perchè l'è staa prufèta e l'ha savüü Diu 'l gh'ha giüraa cun giüramént per fà setàss giò vün del frütt del sò lumbér sül sò tron, ³¹degià che 'l l'ha savüü prima, l'ha parlaa de la resüreziún del Crist, che:
Né l'è staa bandunaa in de l'Ades,
né la sua carna l'ha vedüü curüziún.
³²Chèst Gesü Diu l'ha levaa sü, del qual nümm tücc sèmm testimon; ³³dunca, despö che l'è staa esaltaa a la driza de Diu, despö che l'ha ricevüü la prumèssa del Spirit Sant arént al Pader, l'ha svujaa chèst che vialter avii vedüü e sentii. ³⁴Già che David l'è minga naa sü a i cél ma 'l dis lü medemm:
El Signúr l'ha dii al mè Signúr,
setet tì giò a la mia driza,
³⁵fin che meti i tò nemìs cuma un scagn di tò pee.
³⁶Dunca, tüta la cà d'Israel següramént el gh'avarìa de savè che Diu l'ha faa sia Signúr che Crist chèst Gesü che vialter avii crusefiss!».
³⁷E quand l'hann sentii, hinn sbüsaa in del cör, e hann dii a Peder e a i alter apostuj: «Che cossa gh'avarìum de fà, omen fradèj?».
³⁸E Peder el gh'ha dii: «Remendeev e 'l gh'avarìa de vèss batezaa ognidün de vialter in del nomm del Gesü Crist per la perdunanza di voster pecaa e ricevarii el regall del Spirit Sant. ³⁹Già che la prumèssa l'è vostra e di voster bagaj e tücc che hinn luntan, tant quant el noster Signúr Diu 'l ciamarà». ⁴⁰E cun tant püssee alter paroll l'ha daa testimunianza e 'l i ha esurtaa, disend: «Che siuv salvaa de chèsta generaziún perversa». ⁴¹Dunca, quij che hann ricevüü la sua parola hinn staa batezaa e hinn giüntaa in chèll dì circa trè mila personn.
⁴²E eren dedicaa a l'insegnamént di apostuj e a la fradelanza, al s'cepà 'l pan e a i preghér. ⁴³E la gh'è vegnüda pagüra a ogni persona, e hinn sücess tant meravèj e sègn per mèzz di apostuj. ⁴⁴E tücc che hann credüü gh'hann avüü insèma tüsscoss in cumün ⁴⁵e hann vendüü i pruprietaa e i bén e i hann smezaa a tücc cuma ognidün el gh'ha besogn; ⁴⁶E eren dedicaa ogni dì cun vün acordi, aveven s'cepaa 'l pan de cà in cà e aveven ciapaa del mangià insèma cun letizia e sempiéza de cör, ⁴⁷intanta che aveven daa lod a Diu e gh'aveven favúr cun tüta la gént, e 'l Signúr el giüntava a quij che eren salvaa insèma ogni dì.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Vün
• Inanz a Capitel Trii →
• A l'indes