Bokmål
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
El bokmål (lengua del liber), prima del 1929 ciamaa riksmål (lengua del regn) l'è la püssee parlaa di dü varietà scrit nurveges. L'è staa nurmalizaa e rifinii da Knud Knudsen. El bokmål l'è druvaa da circa el 90% de la pupulazion nurveges, e l'è la variant che de suvent la se mustra ai stüdent furest. L'è basaa principalment ins el danes scrit e ins i dialet nurveges uriental, suratüt i variant di burghes parlaa a Oslo.
L’urtugrafia bokmål l’è druvada suratüt de i popul che parlen i dialecc ch’han ciapaa püssé l’inflüensa del danes e del bass-todesch. Inscambi a chest, i dialecc ucidentai druven el nynorsk che l'è püssé cumpagn di lenguv tradiziunai nurveges.
El bokmål e 'l nynorsk henn minga di ver lenguv: i henn semplisement dü manere deverse de scriv la lingua nurvegesa. Ind la pratega, gh'è dumaa un quaivön che'l parla devera chest lenguv chì, perché in Nurvegia tücc i druven el so dialett, pu sö pu giò arent al bokmål o al nynorsk, anca in di ucasiun üficiai.
El guvern l'haa mia regulaa el bokmål parlaa e recumanda che la parnunzia la gh'haa de andaga adree a la funulugia del dialett lucal del parlant. [1] A bun cünt, a gh'è una varietaa parlada de Nurveges ch'a l'è cumünement vedüda cume la forma standard per el Bokmål parlaa. Ind The Phonology of Norwegian, Gjert Kristoffersen al scriv che:
|
«El Bokmål […] l'è ind la sò varietaa püssee cumün cunsideraa cume un rifless de un discors ürban burghes, che haa törüü part suratüt ind la part a ovest de la Nurvegia del Süd, cunt capital a Oslo, cume center de riferiment. Se pö donca dì che el Bokmål al gh'haa una realizaziun parlada che un quaivön a pö ciamaa una parlada standard üficial de Nurveges. Defacc, l'è de spess indicaa cume Standard Østnorsk (Nurveges Standard de l'Est). [2]»
|
El Standard Østnorsk (Nurveges Standard de l'Est) l'è la parnunzia püssé cumünement metüda dent ind i vucabulari e insegnada ai forester ind i class de lengua Nurvegesa.
Gramatega
ModifegaInsema a olter lenguv scandinav, el bokmål l'è vön di chei lenguv indoeuropee che coniüga minga i verb a segond de una persona e un nümer. I sustaniv pöden vess de tri zener: maschil, feminil e neüter. Tütavia, per via de l'inflüensa de la lingua danes, tüt i parol feminin pöden vess druaa cume maschil, cunt di eceziun: inscì se parla de zener cumün. Carateristega prinsipal di lenguv scandinav l'è l'articul determinativ metüü dopu: l'articul determinativ al ven giöntaa cume süfiss al sustantiv, cume ind i esemp a segütaa:
| Radis | Articul determinativ |
Articul indeterminativ |
Articul determinativ (cunt agetiv) |
| bil (vetüra) | bilen | en bil | den store bilen |
| hus (cà) | huset | et hus | det store huset |
| øy (isla) | øya/ øyen | ei/ en øy | den store øya/ øyen |
Varda anca:
ModifegaRiferimencc
Modifega- ↑ Råd om uttale. Recuveraa el 2009-03-15.
- ↑ Kristoffersen, Gjert (2000). The Phonology of Norwegian. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-823765-5.