Carloman

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Carlomàn (presapóch 715 – 17 de óst del 754), prim dei fiöi de Carlo Martel e de Rotrude de Treviri, l'è stat magiurdòm de palàs de Austrasia del 741 al 747.

Endèl 741 el g'ha ereditàt l'Austrasia, la Svevia e la Türingia, che 'l g'ha goernàt come sovrà ma sènsa ìga tìtol de rè. El g'ha ìt de sostègner batàie en cuntinuasiù cùtra l'Alamania, i pòpoi de l'Aquitania, i Bàvari e i Sàsoni, el riarà a otègner vitòrie cùtra de töcc.

L'è stat el prumutùr de 'na rifùrma ecleziàstica portàta 'n nacc de San Bonifacio. Endel 744 el g'ha cidìt el teretóre endel qual ch'è stat fat sö l'abasìa de Fulda, e 'l g'ha portàt en nacc, a cumincià del cuncìlio germànih del 742, 'na pulìtica ambisiùza de moralizasiù dei cöstöm dei òm de céza, per el respèt dei bé de la Céza e de le sédi episcopài, de spès en mà a dei làich.

Dòpo de nömerùs combatimèncc, el renönsia al potére per fas religiùs. L'encùntra el papa Zacarìa para domandàga de püdì ciapà la vèste e pò 'l se ritìra endèla abasìa de Montecassino endel 747, el lasarà isé a sò fiöl Pipino el Breve töcc i sò poesdimèncc.

Endel 753, l'è mandàt en Francia per 'na misiù de pàce, e 'l mör a Vienne endèl 754. L'è sotràt a Montecassino.