Vinca minor

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Vinca minor, (o pervìnca) l'è 'na spéce de piànta de la famìa botànica de le Apocynaceae, uriginària de l'Europa centro-meridiunàla e de la Turchia.

Vinca minor
Classifigazion sientífiga
Regn: Plantae Division: Magnoliophyta Clas: Magnoliopsida Ùrden: Gentianales Famìa: Apocynaceae Sota-famìa: Rauvolfioideae Stìrpa: Vinceae Zèner: Vinca Spéce: V. minor
Nomm binomial
Vinca minor L. 1753

Descrisiù

Comparasiù de l'òrlo de le fòie; Vinca minor sùra, Vinca major sóta; V. minor òrlo lis, V. major òrlo pilùs

L'è 'na piànta erbàcea o 'n subarbusto, che cuàrcia zó 'l teré e che mèt raìs a pàrter del caécc isé de furmà de le colònie de gròse dimensiù. 'Ndèna quach situasiù la pöl rampegà sö 'nfìna a 'na quarantìna de ghèi de tèra.

Le fòie i è sèmper-vérde, opòste, 2÷4,5 ghèi x 1÷2,5 ghèi, de 'n culùr bèl vért scür ma vìf, de cunsistènsa bastànsa scorzégna, e òrlo 'ntréch e lis.

I fiùr i è sùi e i böta a la sèa de la fòia. El fiurés prèst al prensépe de la primaéra 'nfìna a metà istàt, en quach giü i pöl bötà pò a 'n autùno; i è de culùr viòla-pórpora, 2÷3 ghèi de diàmetro, co la coròla a sich lòbi.

L'è fàcil de sconfónder co la Vinca major che l'è paréta strèta ma l'è piö grànda en töte le sò parcc, e co le fòie che g'ha l'òrlo pilùs.

Sinònim

• Pervinca minor (L.) Garsault, Fig. Pl. Méd.: t. 448 (1764), opus utique oppr.
• Pervinca procumbens Gilib., Exercit. Phyt. 1: 63 (1792).
• Vinca humilis Salisb., Prodr. Stirp. Chap. Allerton: 146 (1796).
• Vinca ellipticifolia Stokes, Bot. Mat. Med. 1: 495 (1812).
• Vinca intermedia Tausch, Flora 19: 386 (1836).
• Pervinca heterophyla Raf., Autik. Bot.: 184 (1840).
• Pervinca repens Raf., Autik. Bot.: 184 (1840).
• Vinca acutiflora Bertol. ex W.D.J.Koch, Syn. Fl. Germ. Helv., ed. 2: 557 (1844).

Colegamèncc estèrni

Wikimedia Commons

al gh'a dent roba culegada a:

Vinca minor

• Üzo 'ndèla midizìna tradisiunàla Arqiviad qé: [1]
• Fóti vàrie