Apostuj Capitel Quindes

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Apostuj

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Quindes

¹E quij personn, despö che eren vegnüü giò de la Giüdea, insegnaven i fradèj che: «Se no sii circuncis in del custüm de Musè, pudii minga vèss salvaa». ²E perchè l'era una revolta e discüssiún no piscinina a Paul e Barnaba cun lur, hann urdinaa che Paul, Barnaba e quij alter de lur andassen sü a i apostuj e a i anziann a Gerüsalèmm sü chèsta quistiún.
³Dunca, quij che eren staa mandaa inanz de la gésa passaven per Fenicia e Samaria, diciarand la cunversiún di naziún, e faseven granda letizia a tücc i fradèj. ⁴E quand eren riaa a Gerüsalèmm, hinn staa ricevüü de la gésa, di apostuj e di anziann, e hann nunziaa tücc quijcoss che Diu l'aveva faa cun lur.
⁵Ma s'hinn levaa sü quij de la sèta di Farisee che aveven credüü, disend che: «L'è necessari circunciduj e cumandàgh de usservà la lég de Musè».
⁶E i apostuj e i anziann s'hinn ünii insèma per vedè sü chèsta roba.
⁷E despö che tant discüssiún eren sücess, despö che l'era staa in pee, Peder el gh'ha dii: «Omen, fradèj, savii che di dì del prenzipi intra vialter Diu l'ha scernii che per mèzz de la mia buca i naziún sentissen la parola del vangel e credessen. ⁸E Diu, che 'l cunuss i cör, l'ha daa testimunianza, avendugh daa 'l Spirit Sant propi cuma a nümm, ⁹e l'ha faa nissüna distinziún intra nümm e lur, avend faa pür i lur cör per la féd. ¹⁰Dunca, perchè adèss tentii Diu, metend un giuv sü i coll di discepuj che né i noster pader né nümm sèmm staa fort de purtà? ¹¹Ma per mèzz de la grazia del Signúr Gesü credum de vèss salvaa, segund la medema manéra anca lur».
¹²E tüta la fola l'è stada quiéta e scultaven Barnaba e Paul intanta che cüntaven sü tücc i sègn e meravèj che Diu l'ha faa intra i naziún per mèzz de lur.
¹³E despö che eren staa quiètt, Giagum l'ha respundüü, disend: «Omen, fradèj, sculteem! ¹⁴Simeon l'ha cüntaa sü cuma prima Diu 'l i ha visitaa per ciapà di naziún una gént per el sò nomm. ¹⁵E cun chèst i paroll di prufètt hinn d'acordi, cuma l'è scritt:
¹⁶Despö de chèstcoss vegnaruu indree,
e faruu sü de növ la tenda de David che l'è burlada giò,
e i sò robb che hinn staa destrütt faruu sü de növ e la metaruu sü de növ,
¹⁷perchè 'l rèst di vèss üman cerchen el Signúr,
e tücc i naziün sü quij l'è invucaa 'l mè nomm (sü lur),
el dis el Signúr che 'l fa chèstcoss,
¹⁸cugnussüü de semper.
¹⁹Dunca, mì giüdeghi che 'l se da minga tribulaziún a quij che giren di naziún a Diu, ²⁰ma che 'l se manda a lur una letera de tegnì luntan di cuntaminaziún di iduj, de la furnegaziún, de l'animal strangulaa giò e del sangh. ²¹Già che Musè, di generaziún antigh a ogni citaa el gh'ha quij che 'l predichen, essend lètt in di sinagogh ogni sabet.
²²Alura el pareva bén a i apostuj e a i anziann cun l'intréga gésa, despö che aveven scernii omen de lur, de mandàj a Antiochia cun Paul e Barnaba, Giüda che l'è ciamaa Barsaba, e Sila, omen che menaven intra i fradèj, ²³despö che aveven scrivüü per lur man: «I apostuj e i anziann, fradèj, a i fradèj che hinn di naziún a Antiochia e in de Siria e Cilicia: salüd. ²⁴Già che èmm sentii che quij de nümm v'hann agitaa cun paroll che hann scunvulgiaa i voster anemm che èmm minga urdinaa, ²⁵el m'ha parüü bén, essend devegnüü d'una sula mént e avend scernii omen, de mandàj a vialter cun i noster predilètt Paul e Barnaba, ²⁶omen che hann cunsegnaa i lur anemm per el nomm del noster Signúr Gesü Crist. ²⁷Dunca, èmm mandaa Giüda e Sila e lur medemm per parola cuntarànn sü i medemm robb. ²⁸Già che l'ha parüü bén al Spirit Sant e a nümm de mètt sü vialter nissün pés de püssee ultra a tücc i robb necessari, ²⁹de tegnì luntan di robb sacrifegaa a i iduj, del sangh, di animaj strangulaa giò e de la furnegaziún, di quij, se ve vardii vé medemm, farii bén. Stee bén».
³⁰Dunca, quij che eren mandaa föra hinn vegnüü giò a Antiochia, e despö che aveven purtaa insèma la fola, hann daa la letera. ³¹E despö che l'aveven legiüda, gh'hann letizia de la cunsulaziún. ³²E Giüda e Sila, degià che eren anca prufètt, hann daa curagg a i fradèj per mèzz de tant paroll e i hann faa fort ancamò, ³³e despö che aveven passaa témp, hinn mandaa föra cun pas di fradèj a quij che i aveven mandaa. ³⁵Ma Paul e Barnaba hann restaa a Antiochia, insegnand e predicand la parola del Signúr, anca cun tant alter.
³⁶E despö de quij dì, Paul l'ha dii a Barnaba: «Despö che serum turnaa indree, gh'avarìum de visità i fradèj a ogni citaa a i quij èmm pruclamaa la parola del Signúr, cuma stann». ³⁷E Barnaba 'l vuleva ciapà cun lur anca Giüann, che l'è ciamaa March; ³⁸ma Paul l'ha cunsideraa dègn che gh'avessen minga de ciapà cun lur lü che l'era naa via de lur de Panfilia e l'era minga naa cun lur al laur. ³⁹E l'è sücessa una pruvucaziún, perchè s'hinn separaa sé medemm, el vün de l'alter, e Barnaba, despö che l'aveven ciapaa March, l'ha faa véla via per Ciper, ⁴⁰ma Paul, despö che l'aveva scernii per sé medemm Sila, l'è naa föra despö che l'eren recumandaa a la grazia de Diu di fradèj. ⁴¹E l'ha passaa per Siria e Cilicia, fasend fort ancamò i gés.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Quatordes
• Inanz a Capitel Sedes →
• A l'indes