San Savìn
|
|
Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada. |
San Savìn (Milan, 330 – Piasensa 11 de dicémber 420) l'è stái un diácun milanés, vésc de Piasensa e sant de la césa católica.
Biugrafia
ModifegaSavìn l'è nasüd, prubabilment, vérs el 330, o 320, a Milan, e lé stái diácun de Sant Ambroeus. Dopu l'é diventád vésc de Piasensa per quasi cinquant'ani.
In del 372 l'é andai al Cuncili de Antiochia, in Türchia, cume pàder cunciliár, per cumbátt l'eresia ariana.
L'é stái amìs non solo de Sant Ambroeus, ma anca de San Basán de Lod: ién semper restà in cuntátt, per l'evagelisasión del teritori. La tradisión la dis che el sia mort a quasi cent'ann, a Piasensa, el 11 de dicémber 420.
I sò rest ién cunserváa in de la Basilica di 12 Apóstui de Piasensa, che incö la se ciáma própi Basilica de San Savìn.
La festa
ModifegaLa sò festa, a Piasensa l'é el 17 de genár. Invece, a Caséli Landi, dúe l'é el prutetúr, la sò festa l'é mobil, perché l'è festegiá ogni quarta dumenica d'utuber.
Tradisòn
ModifegaSe dis che Savìn, da vèsc de Piasensa, un dì l'abia trái in del Po una letra per urdinág de ritiráss dai camp e dai paés che el minaceva. El fiüm, dopu un dì, l'é turnád in del sò lett. Per chel mutìu chì, San Savin, l'é invucáa in di tütt i paesìn de la Basa Ludesana cuntra le inundasiòn del Po.