Sbachetér

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

O’ sbachetér l’éra chèla persùna che quàndo gh’éra di procesiù l’éra ‘ncargàt de controlà che töt l’indès vià bé e sùra de töt ‘l gh’éra de tègn bèle in ùrden i fedéi e per tègnei in rìga ‘l dovràa öna bachèta lónga lónga che al presépe l’éra ön àsta con tacàcc sö ‘n sìma i sìmbòi de la confratèrnita.

Pò dòpo l’è stài ciamàt sbachetér ach chi che gh’éra de uzàga dré e se pròpe de casà fò da la céza chi che fàa rumùr o chi che dàa fastöde a Mèsa e piö in generàl chèsta paròla l’è dovràda amò ‘n cö per ciamà töi chè che i è üzàcc a fà filà i óter e a comandà tròp.

In bergamàsch e ‘n cremàsch l’è ciamàda sbachetér ach la Lacerta bilineata, chèsto perché ol sbachéter l’éra ach ciamàt coi i stès nòm dovràcc per ciamà la Lacerta bilineata e isé s’è facc ach ol contràre e s’è tacàt a ciàma sbachetér la Lacerta bilineata.

In cremunés, pavés, piacentì e parmigià o’ sbachetér l’è ciamàt bastunèr, in mantuà, regià e mudenés l’è ‘l bastunér, menimà in piemuntés l’è ‘l sargentìn e 'n latì l'éra dicc pompae curator.

Bibliograféa

Tiraboschi A., 1867, Vocabolario dei dialetti bergamaschi antichi e moderni, Ed. Bolis, Bèrghem.

Ferrari V., 2010, Lessico zoologico popolare della Provincia di Cremona, pag. 119, Monografia n° 10 de la colàna Pianura, editùr Pruìnsa de Cremùna, stampadùr Monotipia Cremonese Cremùna.