Apostuj Capitel Derset

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Apostuj

La Parola de'l nost Signur ciapada inscí cuma l'è de'l Növ Testament e vultada adess del test uriginal grech in del nost parlà Insübregh del didincö.

Capitel Derset

¹E despö che aveven passaa travèrs l'Anfipoli e l'Apulonia, hinn vegnüü a Tessalunica due la gh'era una sinagoga di Giüdee. ²E cuma l'era l'abitüdin de Paul, l'è naa denter de lur e per trii sabet l'ha cunversaa cun lur di Scritür, ³fasendugh capì e spiegand che l'era necessari che 'l Crist el patiss e 'l se levass sü di mort, e che: «Chèst l'è 'l Crist, el Gesü, che mì ve pruclami». ⁴E quij de lur hinn staa persuadüü e hinn staa giuntaa a Paul e Sila, e un grand nümer de Grech pi, e no pocch donn impurtant.
⁵Ma i Giüdee gh'hann avüü gelusia e, ciapand quij omen malign di personn del mercaa, e despö che aveven cataa insèma una fola, destürbaven la citaa e, stand arént a la cà de Jasún, cercaven de menàj a la gént; ⁶e, quand i aveven no truaa, tiraven adree Jasún e quij fradèj a i capp de la citaa, criand: «Chèst che hann metüü sot-sura 'l mund hinn present anca chì, ⁷che Jasún l'ha ricevüü cuma osped; e tücc chèst fann cuntra i decret de Cesar, disend che 'l gh'è un alter rè, Gesü». ⁸E hann agitaa la fola e i capp de la citaa quand aveven sentii chèstcoss, ⁹e despö che aveven ciapaa chèll che 'l bastava de Jasún e 'l rèst, i hann lassaa nà.
¹⁰E sübit de nocc i fradèj hann mandaa föra sia Paul che Sila per Berea, che, despö che eren riaa a la sinagoga di Giüdee, hinn naa via. ¹¹E chèst personn eren püssee nobil di quij a Tessalunica, che hann ricevüü la parola cun tüta la pruntéza, esaminand ogni dì i Scritür se 'l gh'aveva chèstcoss inscì. ¹²Dunca, tant personn de lur e di donn grech nobil e no pocch omen hann credüü.
¹³E quand i Giüdee de Tessalunica aveven savüü che la parola de Diu l'era stada pruclamada anca a Berea de Paul, hinn naa là, destürband e agitand i foll. ¹⁴E alura sübit i fradèj hann mandaa föra Paul perchè l'andass fin al mar, e Sila e Timotee hann restaa là. ¹⁵E quij che menaven Paul l'hann purtaa a Aténe, e despö che l'aveva ricevüü 'l cumandamént per Sila e Timotee che gh'avarìen de vegnì a lü sveltamént, hinn naa föra.
¹⁶E a Aténe, intanta che Paul l'i speciava, la sua anema in de lü l'era inzigada quand l'aveva vedüü che la citaa l'era pièna di idul. ¹⁷Dunca, el cunversava in de la sinagoga cunt i Giüdee e cunt i pi, e sü la piaza ogni dì cun quij che 'l incuntraven. ¹⁸E quij sia di filusof epicüree che di stoic cunversaven cun lü, e quij diseven: «Che cossa el vör dì chèst ciciarún?», e alter: «El par che l'è un nünziadúr di divinitaa furestee», perchè 'l predicava Gesü e la resüreziún. ¹⁹E despö che l'aveven ciapaa, l'hann menaa in de l'Areupagh, disend: «Podum capì qual l'è chèst növ insegnamént che l'è dii de tì? ²⁰Già che te portet denter robb baléngh al noster sentii; dunca, vörum savè che cossa vören dì chèstcoss». ²¹E tücc i Atenés e i furestee che staven de cà là gh'aveven minga un alter témp liber che 'l parlà quajcossa o 'l sentì quajcossa püssee növ.
²²E despö che Paul l'era staa in pee in del mèzz de l'Areupagh, el diseva: «Omen atenés, ve vardi cuma religiús assee in de tüsscoss. ²³Già che intanta che passavi e usservavi bén i voster ugètt de cült, huu truaa anca un altar sül qual l'era scrivüü: A un Diu scugnussüü. Dunca, Lü che adurii, vialter che 'l cugnussii no, mì ve pruclami Lü. ²⁴El Diu che l'ha faa 'l mund e tüsscoss che en hinn, Lü che l'è Signúr del cél e de la tèra el sta no de cà in di témpi faa de man, ²⁵né l'è servii de man üman, avend besogn de quajcossa de püssee, degià che 'l da a tüsscoss la vita, el fiaa e tüsscoss; ²⁶e l'ha faa de vün ogni naziún di vèss üman, perchè stassen de cà sura tüta la fàcia de la tèra, avend determinaa témp assegnaa e i cunfinn de lur abitaziún, ²⁷perchè cercassen Diu, semai 'l tucassen e 'l truassen, e Lü 'l füss luntan d'ognidün de nümm. ²⁸Già che in de Lü vivum e mövum e sèmm, cuma anca quij di voster propi puètt hann dii:
Già che sèmm anca la sua prugenì.
²⁹Dunca, già che sèmm la prugenì de Diu, gh'èmm minga de pensà che la divinitaa l'è cumpagn d'or, d'argént, de prèja, de scültüra de l'art o un pensee d'un vèss üman. ³⁰Dunca, Diu l'ha passaa sura a i témp de l'ignuranza, i robb di quij el urdina adèss a tücc i vèss üman depertütt de revedè, ³¹perchè l'ha stabilii un dì in del qual el giüdegarà 'l mund cun giüstizia in de l'omm che l'ha numinaa, avend pruvedüü féd a tücc perchè 'l l'ha levaa sü di mort».
³²E quand aveven vedüü 'l levà sü di mort, el sgugnaven, e diseven: «Te sentarèmm sü chèst ancamò». ³³Inscì Paul l'è naa föra de mèzz de lur. ³⁴Ma quij omen che s'eren ünii cun lü hann credüü, intra i quij l'è Diunís l'areupagita, e una dona de nomm Damaris e alter cun lur.

Navigaziun

• ← Indree a Capitel Sedes
• Inanz a Capitel Desdot →
• A l'indes