San Barnabà
El San Barnabà (Barnabas in grech antigh e latin; Cipro, intorna al I secol - Salamina de Cipro, 61) l'è on sant recognossuu de tucc i ges che permetten la dulia ai sant, oltra che 'l primm vescov de Milan. La soa festa l'è 'l vundes de giugn. Per el sò impegn de predicazion l'è ciamaa anca apòstol, anca se come 'l San Paol el feva minga part del grupp di Dodes.
Biografia
ModifegaEl sò nòmm giust l'era Giusepp de Cipro e l'era on giudee de famiglia levitiga che la viveva in sù quell'isola. Vist che i sò av eren di levita, l'andava despess a Gerusalemm. Segond i Att di Apòstol l'è vegnuu cristian on poo dòpo la Pentecòste: l'ha venduu tutt i sò ròbb e 'l gh'ha daa i danee a la Gesa, appena nassuda. Dòpo del battesim l'è staa ciamaa Barnabà che 'l voeur dì "fioeu de la consolazion". L'è staa lù a sostegnì la conversion del San Paol denanz ai Apòstol.
Insema al Paol l'è staa vun di capp de la comunità cristiana de Antiòchia, la prima comunità con gent cristiana che però prima l'era nò giudea. De chì, dòpo avè defenduu i resultaa de la soa predicazion denanz a la Gesa de Gerusalemm (che l'era minga tant sigura che la fudess ona bòna idea convertì i pagan), hinn partii insema vers occident per segutà i conversion. Insema a lor el gh'era anca el March, futur evangelista, che per ona reson che se sa nò a on certo pont l'ha lassaa el grupp, col fà inrabbì el Paol. On quai ann dòpo, menter lor duu eren de noeuv a Gerusalemm per on Concili (sora la quistion se i pagan convertii gh'avessen de vess circoincis o nò), el Barnaba l'ha scernii de partì in viagg pròppi col March, on sò parent: el Paol l'era minga d'accòrd e inscì el s'è separaa de lù.
Barnaba, March e 'l Sila hinn partii per Cipro: l'era el 53. De 'sto moment i Att parlen pù de quell lì, e 'l saria staa quest chì el moment del viagg in Italia.
Font bizantinn del VII-VIII secol disen che 'l Barnabà l'è passaa per Ròma cont el Peder; poeu l'è andaa sù fina a Milan, indove l'ha fondaa la prima gesa. I leggend cunten sù che l'è rivaa a Milan el tredes de marz del 53 e quand che l'è passaa la nev l'ha lassaa spazzi ai fior. A Milan el fonda la diòcesi milanesa. Quand che 'l part, el sò successor l'è l'Anatalon, sò compagn de viagg.
On'altra leggenda la dis che 'l Barnabà l'è partii de Milan e l'è rivaa fina a Salamina (minga l'isola greca, ma la città cipriòta), indove l'è staa coppaa a sassad de on grupp de giudee. Se pensa che 'l sia staa coppaa in del 61. I Att del Barnabà (test apòcrif) disen che l'è staa brusaa viv.
Òper
ModifegaEl someja che 'l Barnabà l'abbia scritt giò on poo de ròbb, che hinn però consideraa apòcrif. El Clement Lissandrin el dis che l'è soa la Lettera del Barnabà, menter di alter biblista ghe attribuissen la Lettera ai Giudee (test canònigh de tradizion paolina - per quest l'è possibil che l'abbia fada sù el Barnabà). Esisten anca on Vangel del Barnabà, che però probabilment l'è staa scritt in Spagna in del XVI secol de part de on quai musulman, e i Att del Barnabà, del V secol.
Tradizion popolar
ModifegaA Milan el 13 de marz l'è staa a longh consideraa el ver princippi de la primavera; in del 1396 l'è staa deciduu che quell dì là se doveva lavorà minga, e in del 1583 el San Carlo l'ha deciaraa dies festibus. El Tredesin de Marz l'è staa fina a pòcch temp fa ona festa tradizional milanesa, che anca al dì d'incoeu a l'è regordada di autorità comunai.
La via dedicada al sant l'era ciamada popolarment Santa Barnabà, come se la fudess ona dònna.